Memory
Midnight...
Not a sound from the pavement
Has the moon lost her memory?
She is smiling alone...In the lamplight
เที่ยงคืนค่ำ...
ไม่ใช่เสียงร้องร่ำจากบาทวิถี
หรือจันทร์เจ้าสูญเสียความทรงจำที่เคยมี
เจ้าจึงยิ้มยินดีเพียงลำพัง...กลางแสงไฟ
The withered leaves collect at my feet
And the wind begins to moan
Memory, All alone in the moonlight
I can smile at the old days
ใบไม้แห้งหล่นร่วงพรูอยู่ปลายเท้า
สายลมหนาวเริ่มครวญครางอย่างสงสัย
ความทรงจำในแสงจันทร์อันเดียวดาย
ยังยิ้มได้ถึงวันวานที่ผ่านพ้น
I was beautiful then
I remember
The time I knew what happiness was
Let the memory live again
เคยสวยเด่นเพ็ญสกาวพราวสดใส
กระจ่างในดวงฤดีมิหมองหม่น
ช่วงเวลาความสุขสมซึ้งกมล
บันดาลดลความทรงจำนำกลับคืน
Every street lamp
Seems to beat A fatalistic warning
Someone mutters
And a street lamp gutters
ตามถนนทุกทุกดวงแสงไฟโคม
ดั่งจะข่มโชคชะตาอันขมขื่น
แม้มีใครคอยบ่นพรำทุกค่ำคืน
แต่ดวงไฟยังยืนทอประกายทอง
And soon it will be morning
Daylight, I must wait for the sunrise
I must think of a new life
And I mustn't give in
อีกประเดี๋ยวก็รุ่งเช้าร่ำรำไร
เข้าวันใหม่เฝ้ารอแสงตะวันส่อง
ต้องคิดถึงชีวิตใหม่อันเรืองรอง
และฉันต้องไม่ยอมแพ้แม้เคยล้า
When the dawn comes
Tonight will be a memory too
And a new day will begin
Burnt out ends of smokey days
เมื่ออรุณรุ่งวันใหม่ได้มาถึง
คืนนี้จะตราตรึงไว้ในภายหน้า
และวันใหม่จะเริ่มต้นแล้วอีกครา
ผลาญเผาคร่าวันมัวหม่นให้พ้นไป
The stale cold smell of morning
The street lamp dies
Another night is over
Another day is dawning
กลิ่นหนาวเย็นเหม็นไหม้ในตอนเช้า
ไฟถนนที่ทอดยาวดับสลาย
สูญหมดสิ้นคืนเหงาอันเปล่าดาย
แล้ววันใหม่ก็คืบคลานขับขานเพลง
Touch me...It's so easy to leave me
All alone with the memory
Of my days in the sun
เพียงสัมผัสที่ใจฉันก่อนจากลา
ความเหว่ว้าตราตรึงแท้แม้เคยเคว้ง
ในท่ามกลางแสงตะวันมิหวั่นเกรง
จะไม่เร่งรั้งเอาไว้เลยคนดี
If you touch me
You'll understand what happiness is
Look...a new day has begun
หากสัมผัสจะซาบซึ้งถึงความสุข
ใดใดทุกข์หลบเร้นเว้นหลีกหนี
ความอบอุ่นกรุ่นในใจที่ฉันมี
ดูนั่นสิ...เช้าวันใหม่ได้เริ่มแล้ว
คัดลอกจาก วิชาการ.คอม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น